GP'ye birkaç gün önce KL'ye vardık ama yarış gününü düşünmekten başka bir şey yapmıyorum, sürücülerimin ve basının zaten Misafirhanemizden birkaç yüz metre uzakta bir otelde kaldığını bilerek zamanımı çok yavaş harcıyorum . Başka bir gezgin çifti (Cristian ve Loida) bize Schumacher'in PETRONAS kuleleri altında imzalar imzaladığını (sponsorluk nedeniyle) söylediğine rağmen, onlarla çakışmayacağımız açıktır. Cuma günü ücretsiz antrenman, Cumartesi elemeleri ve hala devreye girmeden KL'deyiz. Bizi biraz para biriktirmekten ayrı olarak doğrudan yarışa gitmeyi tercih ediyoruz, çünkü yarış ortamını aynı gün ilk kez görmek çok daha heyecan verici olacak. Ve yanılmadık ...
25 Mart Pazar, 2012 sezonunun ikinci F1 Grand Prix'i Sepang pistine geldi (Lobato'nun bunu sunduğunu hayal edebiliyorum ...). Lety hala yarı kapalı bir deliğe sahipken, sokak pazarından kırmızı Ferrari tişörtüm ve kameralı sırt çantası, birkaç şişe su, biraz yiyecek ve elbette yağmurluklar ile hazırım. Saat 9'da zaten yolumuza devam ediyoruz, 80 km uzaklıktaki tam hızda çalışan trene biniyoruz ve girişe diktiğimiz bir göz açıp kapayıncaya kadar.
Duygu acımasız, gömlek giymiş ve tüm takımların bayraklarını taşıyan, daha zengin veya daha fakir, ancak hepsi motor sporları tutkusunu paylaşıyor. Ve sadece devrenin girişinde, biraz daha içeride, bu muhteşem devrenin iki büyük hattını ayıran ticari bölümde, büyük seslerin, müziğin, F1 oyunlarının olduğu ekranların, sesle karıştırıldığı standlar var. bizi çevreleyen sergi otomobillerinin motorlarından.
Birkaç saat içinde pilotlar imza oturumunda görünmeye başlayacak, ancak çizgi bize bir tane almak için zaman vermek için çok uzun, bu yüzden sadece bu harika atmosferi gözlemliyor, yürüyor ve tadını çıkarıyoruz. Duygularımızı dünyanın bu bölgesinde bulunan binlerce ferrarista (ve alonsista) ile paylaşma fırsatını kaçırmıyoruz ve bizden çok daha tutkulu, Çinli kızları Alonso maskeleri ve bayraklarıyla görmeniz gerekiyor. Asturias !!
Yarış başlama zamanı yaklaştıkça, bölgemizi, C-3'ü arayacağız ve kabarık otlarla bir yer alacağız. GP2 sürücüleri zaten rekabet ediyor ve sürprizimiz, devrenin düşündüğümüzden çok daha iyi görünmesi! Ayrıca, biri hızlı eğriler ve diğeri golün önünde yavaş eğri olan iki parça görünür. Ayrıca, pozisyon hesaplamalarını büyük ölçüde kolaylaştıracak çukur girişini de görüyoruz!
GP2 sona eriyor ve bölgemizdeki diğer hayranlarla güneşlenip sohbet ediyoruz. Aniden motorlar standların diğer tarafından başlayarak ses çıkarmaya başlar! Başlangıç için sadece 30 dakika kaldı ve kanım kaynar! Ve sadece sinirler nedeniyle değil, güneş sertçe vuruyor, ancak uzaktan siyah kara bulutlar görmeye başlıyoruz. Yarışın başlaması için yağmur bekleniyor mu? Yıldırımın gittikçe yaklaştığını gördükten sonra öyle düşünüyorum. 4 ila 5 dakikada (yerel saat) yağmur yağmaya başlar ve onu görmeden, aynı çukurda lastik değiştiren, etraftaki otomobillerin yaptıklarını kopyalayan ve hava radarlarını analiz eden ekipmanın çılgınlığını hayal ediyorum. Kolaylaştık, yağmurlukları sırt çantasından çıkarın ve başlamasını bekleyin. Yarışın başlangıcını görmekten, motorun virajın çıkışında kör patlamasıyla düzleşmek için hızlandığını duydum, onları patlatıp ileride arabanın milimetresine yaklaşmak için artıkları yakaladım ve Son viraj, diğer tarafta, biraz sonra yavaşlamak ve kontrolünü kaybetmeden ve çimlere çıkmamak için sollamaya çalışmak için istekli olduklarını görün. Gerilim dolu!
Bir süre önce parlak güneşten sonra iyi bir duş almaya başlıyoruz ve Lety, Güvenlik Arabası yoldayken kırmızı bayrağı çıkardıklarını açıklayan kişidir. Yarış durur. Sinirleri gevşetmek, bir şeyler yemek ve içmek ve üzerimize uçan helikoptere merhaba demek için iyi bir dinlenme, TV'ye gidelim! Yarışı neredeyse bir saat durdurduktan sonra, yağmur sonunda ayrılır ve yarış devam eder ve Alonso'nun ilkini alana kadar aniden pozisyon kazanması sürprizimdir! Nerede olduğumu zaten unutuyorum, yağmur yağarsa ya da yağmazsa, karıncalar ayaklarımın üzerine gelirse, yarı sağır ve yarı acı veren bir çığlık atarsam ... şimdi duygu bu muhteşem aşamada F1 yaşamak değil, şimdi Alonso'nun büyüsü, tırnaklarımı ısırmamı sağlayan, her önümüzde geçtiğinde onu görmeyi bekliyor.
Meksikalı Checo Pérez bizi her seferinde daha yakın gördüğümüzde ve Alonso'nun kauçuk sorunlarıyla karşılaştığında bizi yanlış yapıyor ... En kötüsünden korkuyorum ama en iyimser durumunda Lety beni cesaretlendiriyor ve beni hiçbir şeyin kalmadığına ikna ediyor, bu zaten bitmiş! Ne acı! Kaç turun eksik olduğunu bile bilmiyoruz ve beyaz araba "Cavallino" kanadına bağlı. Aniden, son köşeye bakarken Alonso'nun yalnız olduğunu görüyoruz! Meksikalılara bir şey oldu, ne bilmiyoruz, ne de bilmek istiyoruz, ama şimdi bitti! Dikkatli bir şekilde, son turları standlar boyunca yarışın sonunu gösteren damalı bayrağı ayırt edene ve 05 numaralı araba 1 pozisyonunu işaretleyene kadar görüyoruz!
Sevinç muazzam! Sırt çantasını alıyoruz ve bizi pistten ayıran çitlere iniyoruz ve Alonso kolunu kaldırdı, bizi selamladı ... beni selamladı ... (sadece o bölgede idi) duygu ile patladı! Sadece bir yarış görmeye gelmiştim, ama bu kadar heyecan verici bir deneyim olduğunu düşünmemiştim! Lety bile eğlenir! Sadece beklemek zorundayız ve geri kalan insanlar ayrılırken ilahilerimizi, önce İspanyolları sonra İtalyanları, hikayemizin mutlu bir sonu olarak Pelao'yu bağırdık. Alonso'nun daha sonra dediği gibi "hatırlayacağımız bir Pazar olacak".
