Köye gitmek bir rahatlama oldu. Fırtına dolu kara bulutlar yağmur ağlamaya başladı. Yorulduk, iyi yakalandığımızı söyleyebilirim: eğer erkek arkadaşım beni bir sülükle aldattıysa o ünlü gün Kalaw-Lake Inle trekinin ilk günü oldu! Ama bu başka bir hikaye ...
Nerede olduğumuzu bilmiyorum, ancak antik Burma dağlarında kaybolan küçük köyümüz, günün sonunda bizi en azından merakla saklıyordu! Sokak, çamurlu, beyaz yüzlerimizi görmek için halüsinasyon gören birkaç çocuk, tarlada çalışan bir avuç kadın ve bir manastır. Yaklaşıyoruz, değil mi? Bir bombalamaya katıldım! Devam et!
Ödevlerini yapan bir grup acemi görüyoruz, ancak elbette bir keşişten daha fazla bir model ruhunuz olduğunda ve kamerayı gördüğünüzde yeni Dolce e Gabbana kampanyasının yıldızıymış gibi poz vermeye başladığınızda odaklanmak zor ...
... ve aniden geliyor.
Merhaba merhaba! İçeri gel! Bizi HIS manastırına davet ediyor, oturmamızı sağlıyor ve tatlılar, yer fıstığı, muz ve çay yapmaya başlıyor. Ve o zaman şov başlıyor:
“Nerelisin? Hahahahahahahaha! ” “İspanya, Slovenya ve İtalya” “hahahaha mutlu mutlu !!!! İspanya Slobvhsjafd, İtalya mutlu hahaha !!! ”
Eşek kırılmaya devam ediyor ve Birmanya'da asla anlayamadığımız ifadeleri yayınlıyoruz, her zaman MUTLU MUTLU! Gülümsemelerin ve iyi hislerin evrensel dili bizi birbirimizi anlamamızı sağlayan şey olmasına rağmen, İngilizce, Birmanca, Slovence, İtalyanca ve İspanyolca olarak biraz sohbet ediyoruz ve hepimiz mutlu mutlu hahahaha gülmeye ve bağırmaya başlıyoruz!
Keşişin gerçekten dünyanın en mutlu insanı olup olmadığını bilmiyorum, eğer muzlar çok iyiyse veya çay bazı özel otlarla yapıldıysa, ama Myanmar dağlarının kaybettiği bir kasabada buluşmayı asla unutamayız ... Mutlu Mutlu Keşiş ile tanıştığımız gün.
