Delhi'ye ikinci büyük yolculuğumuzun başlangıcında indiğimizden bir yıl geçti.
27 Kasım 2013'te Hindistan bizi sadece yapabildiği gibi aldı: yapışkan havasını ve yasemin, meydan okuma, köri, adaletsizlik, tütsü, işemek, tutku ve gelenek kokusunu yüzüne tükürmek. Bu karışım patlayıcı ve lanet bağımlılık yarattı. Işemek hayır ha. Çiş kokusu gerçeği oldukça dağılabilir olurdu!
Yine de, Hindistan bize aşık oldu. Kuzeyden güneye, trenden trene, görünüşten bakıma, maceradan maceraya neredeyse 4 ay seyahat ediyorlardı. 4 ay yaşadığımız en muhteşem gezi oldu. Biz ayrılmak zorunda kaldı veda "yakında görüşürüz" olacağı belliydi.
Bu yıl aynı zamanda, Maldivlerin suyunun mavi rengine sahipti, burada cennetin de sırt çantalı cebine ulaştığını gördük; ve arkadaşımız Jordi ile seyahat ettiğimiz Sri Lanka ormanının yeşili ve leoparlarla geçerken, bir ağaç evin altında çıplak ayakla dans ederek, dev kayalara tırmanarak ve Hint Okyanusunda yüzerek cüceler olarak geçiyoruz.
Mart ayında bir ay boyunca ayrıldık: Rober eve döndü ve Lety Malezya'da yalnız seyahat etti. Herkesin (en azından) yaşamında bir kez yapmak zorunda kalacağını fark ettiğim eşsiz bir deneyimdi.
Kuala Lumpur ve Melaka olarak bilinen yerlere döndüğüm ve Tioman Adaları gibi sevdiğim yeni yerler keşfettiğim bir aydı. Gerçekte, evrenin lehime olduğu ve karşılaştığım sorunlarla yüzleşmek için beni her zaman birisine gönderdiği bir ay, ayaklarımdan neredeyse daha iç bir yolculuk olarak görmeme rağmen. En kötü ve en iyi yalnız seyahat keşfetti ve bir gezgin ve bir kişi olarak büyüdü.
Nisan ayında tekrar Bangkok havaalanında Lety'nin ebeveynlerini almak için bir araya geldik ... Tayland ve Kamboçya'da 4 renkte çıldırmak için. Onlarla birlikte, asla maalesef bir daha aynı olmayacağına inandığımız, asla ülkemiz Angkor, Phnom Phen ve Koh Rong'a döndük.
Bu "tatiller" başladıktan sonra yeni ve farklı bir macera ne olurdu: Yeni Zelanda'da yaşamak. Dünyanın diğer tarafında, kelimenin tam anlamıyla, seyahat ettiğiniz her kilometrede hıçkırıklarınızı ortadan kaldıran bir toprak keşfediyoruz. Bir minibüste yaşıyoruz, aynı zamanda ev yapan özel evlerde, kuzey adasını ve sonra güneyi, maceradan maceraya kadar, gördüğümüz en güzel şehirlerden biri olan arkadaşımız Jairo ile yerleştiğimiz Queenstown'a ulaşana kadar ( göçebe sırt çantası), kahya olarak çalışıyor ve seyahat etmeye devam etmek için para kazanıyor.
Bu yıl sona erdi, ancak yolculuk henüz yeni bir hedefimiz yok: Mart ayının ortasında bizi uzun zamandır çağıran bir ülkeyi ziyaret edeceğiz, ancak şimdilik Queenstown'un yeni sloganımızın ritmine katılmaya devam edeceğiz: her kat temizlendi bir gezi kazandı!
